Toen ik de boodschap kreeg dat het huis waar ik woon verkocht werd gebeurde er iets bijzonders… In plaats van te panikeren ervaarde ik vooral heel veel rust en vertrouwen, ik dacht… “ ik kan hier blijven zolang ik nodig heb.”
En toen kwam er … Moet ik wél in Meerhout blijven? … moet ik wél in België blijven… ?
Oei, waar kwam dat vandaan?!
Het kwam van heel diep, dat stemmetje, het was het verlangen van mijn ziel dat tegen me sprak.
Ik heb het mij altijd afgevraagd hoe ik zou reageren of hoe ik me zou voelen als mijn vader zou sterven. Wij hadden niet zo een goede band, mijn vader en ik. Als het een facebook status was geweest, dan had dit “it’s complicated” kunnen zijn. Ik noemde hem ook vaak mijn biologische vader. Niet dat ik een andere vader figuur had in mijn leven, maar dat was hoofdzakelijk de rol die hij opgenomen heeft gedurende mijn leven. Dankzij de weg die ikzelf heb afgelegd en de inspanningen die hij gedaan heeft om mij daarin tegemoet te komen zijn we hier veel vrijer in geworden.
Hoe zit het met jouw zelfliefde?
Hoe hard ben jij bezig om te beantwoorden aan de verwachtingen van anderen?
Hoe vaak laat jij over je eigen grenzen gaan?
Een mooi inzicht bij mijn klanten is dat we vooral onszelf in de weg staan.
Dat we ons te bevrijden hebben van de drang om anderen te pleasen uit angst om afgewezen te worden.
Dat we door daaraan te willen voldoen onszelf afwijzen en dat zelfliefde de sleutel is tot verandering.
Op de dag dat hij zeventig jaar werd, schreef Charlie Chaplin een prachtige tekst. Terugkijkend op zijn leven ontdekte hij dat liefde voor jezelf alles in een ander perspectief zet en het leven mooier en lichter maakt.
Ikzelf deed het rustig aan met oudjaar, gezellig thuis chillen in de zetel met mijn kat Lucie en een restje pizza.Voldaan en dankbaar nagenietend van een drukke week vol mooie ontmoetingen met familie en vrienden. Lange dagen gevuld met spelletjes, wandelingen, saunaatje, lekker eten, uitgaan met vriendinnen en verdiepende babbels. Kortom, een eindejaar zoals ik het graag heb. Niet de grote drukte, niets geforceerd, maar in kleine groepjes zodat ik écht kan verbinden en met aandacht bij de ander zijn. Ik vierde dus heel de week en gisteren dommelde ik regelmatig in bij de TV, haalde 12uur dan toch nog nét en kon meegenieten van het vuurwerk bij de buren.
3 augustus 2020 schreef ik deze post op Facebook naar aanleiding van de eerste avondklok in heel de provincie Antwerpen. Mijn buikgevoel zei al heel lang dat er iets niet klopte en dat gevoel is alleen maar versterkt. Tegelijkertijd kwam ik tot de vaststelling dat ikzelf, vooral met de komst van de 2de golf, steeds meer zweeg. Mede omdat ik het gevoel had dat ik het helemaal niet meer wist. Ik raakte in de ban van de illusie van de objectiviteit van de cijfers, zo weet ik nu. Want cijfers, zo leerde ik van Mattias Desmet, hebben een uniek psychologisch effect. Ze wekken de onweerstaanbare illusie op dat ze feiten voorstellen terwijl ze uiterst relatief zijn en ook meerduidig. Zo creëren ze de illusie van zekerheid en in tijden van een pandemie hebben we daar vooral nood aan, aan zekerheid.
Na een week van onderzoeken en testen, moest ik vrijdag bij de oncoloog zijn om de resultaten te bespreken. ‘Proficiat mevrouw Vermeulen, u bent 5 jaar kankervrij, dat verdient een feestje’ zei ze. Helaas is het de winter van het beruchte jaar 2020 en krijgen we de Corona cijfers maar met moeite naar beneden. Maar los van de lockdown had ik er eerlijk gezegd nog niet eens echt bij stilgestaan dat ik de magische kaap van 5 jaar passeerde én dat dit een mijlpaal was waar ik recht op had om die te vieren, en wel hierom:
Ikzelf vond niet eens dat ik het recht had om het woord ‘kanker’ uit te spreken. Om dat te zeggen. Om mij dat toe te eigenen. Laat staan dat ik vond dat ik een feestje verdiende.
Ik ben er eindelijk klaar voor en bereid om te luisteren naar jullie. Ik ben er klaar voor en bereid om te luisteren naar mijn intuïtie en naar mijn hartIk ben speciaal en uniek en ik ben hier op de aarde om zoveel mogelijk mensen wakker te maken. Ik ben hier om hen voor te gaan en hen zo te inspireren. En ja, ik doe in mijn broek van de schrik. Maar ik voel ook in elke vezel van mijn lijf dat dit de weg is, ook al weet ik nog niet hoe ik alles dan zal doen.
Behoor jij tot de gelukkige die elke dag al fluitend naar hun werk gaan en uit bed springen, zelfs nog voor de wekker afloopt? De MAX! Ik ben super blij voor jou!
Of denk je eerder dat dit weggelegd is voor “the happy few” Je kent ze wel, die mensen voor wie “the sky, the limit is” Diegenen, die in tegenstelling tot jijzelf, wel over allerlei mogelijkheden beschikken.
Loopbaanbegeleiding gaat nét over het onderzoeken van jouw mogelijkheden, vooral als je denkt dat jij er geen hebt.
Hieronder vind je de 7 meest voorkomende verhalen waarom mensen denken dat ze NIET met loopbaanbegeleiding moeten beginnen.
Het jaar begon met goede voornemens, ze plande eindelijk tijd voor zichzelf. Want ik, de jongste van 5, kon echt wel een weekje voor zichzelf zorgen. De boekjes om op reis te gaan lagen klaar op de kast. Helaas is ze nooit vertrokken, toch niet naar de zon, wel naar de sterren.
Heb je ook zo genoten van de eerste zonnestralen de laatste dagen?
Het wordt lente en langzaam maar zeker wordt de natuur terug wakker.
En net als de natuur word ook ik terug wakker, langzaam maar zeker.
Ik was al een tijdje op zoek … ik vermoed dat ik mijn hele leven minder goed in mijn vel heb gezeten … Ik voelde me snel angstig, nam alles vrij persoonlijk. Ik was een vrij gevoelig persoon.
Diep ontroerd ben ik door dit gedicht.
Geschreven door een klant. Wat losse woorden uit haar hoofd noemt ze dat :-)
Ze wil graag een verschil maken, mensen verbinden met zichzelf. De stilte doorbreken door haar verhaal neer te schrijven.
Ik deel het hier graag met jullie
En lees graag wat het met je doet
Aan alle twijfelaars, sceptici en iedereen die het moeilijk heeft. Speciaal voor jullie deel ik hier mijn verhaal, leg ik een stukje van mijn ziel bloot.
Omdat ik er echt in geloof dat het de moeite waard is om jezelf een tweede, derde of zoveelste kans te gunnen.
Je bent van harte welkom voor een vrijblijvende babbel en jouw loopbaanvraag. Inschrijven is niet nodig. je bestelt je drankje aan de bar en je schuift bij me aan tafel
Wie of wat wou jij graag worden, later als je groot was...
En nu je groot bent, en je kijkt naar je leven, wat schiet er dan nog van over van jouw droom?
Ik wou graag archeoloog worden, later als ik groot was.
Mijn naam is Glen Van Rompay, en ik ben sinds een jaar ongeveer begonnen aan het pad naar mijn droom job: Bouwkundig tekenaar. Na een doorgedreven opleiding van 9 maanden bij CVO de verdieping te Heusden-Zolder had ik mijn diploma bemachtigd en kon ik aan de slag bij de mensen die mij de kans hadden gegeven om mezelf te bewijzen...
Leer te leven zonder MOETEN
zeg JA tegen jezelf en jouw VERLANGEN om helemaal jezelf te mogen zijn!
Een mooi gedicht dat ik graag met jullie deel
Ik ben Gwenda, 33 jaar en levensgenieter.
Lange tijd heb ik rondgelopen met het gevoel: "Is het dit nu? Dat volwassen leven waar ik ZO naar uitgekeken had?"
Ik deed mijn job niet graag maar wist niet goed wat dan wel. Honderd ideeën had ik maar wat wilde ik nu echt? Welke richting wil je uit? Wat zijn nu echt je talenten? Waar sta je met plezier voor op in de morgen?
...
LIVE THE CONNECTION is een eenvoudige manier om je beperkende overtuigingen te herprogrammeren en zo een liefdevol leven te creëren in verbinding met jezelf en je omgeving. Ik pas deze methodiek toe tijdens mijn begeleidingen waardoor je zoveel sneller resultaten bereikt dan enkel op karakter en door middel van herhaling/herhaling/herhaling nieuw gedrag te installeren.
Om de beperkende overtuigingen uit het verleden te begrijpen baseer ik mij op de Contextuele therapie die werd ontwikkeld door de Hongaars-Amerikaanse psychiater en psychotherapeut Iván Böszörményi-Nagy (1920 - 2007). Hij beschouwde de mens als relationeel wezen die vooral betekenis krijgt door de relatie met de ander.
